Ik werk met teams aan Sturen op Resultaat. In theorie is dat makkelijk, maar in de praktijk stuit je soms op weerstand. Om dat voor te zijn gebruik ik simulaties in mijn trainingen. Wat in een luchtige setting gebeurt kan je makkelijk bespreekbaar maken. Zo voorkom je het later, als het serieus is. Geïnspireerd door het Belgische ‘Wie is de Mol’ heb ik onlangs een mol aangesteld in één van de teams. Het resultaat? Het team faalde spectaculair en had helemaal niet door dat er een mol aanwezig was. Hoe haalde de mol het team zo makkelijk onderuit?
De uitdaging: Objective, Progress Metric & Estimate (OPME).
Ik vroeg twee teams om een toren te bouwen. Dat was het Objective. De toren moet zo hoog mogelijk. Hoogte is de Progress Metric. Overleg, testen en vernuft zijn een belangrijke succesfactor omdat de teams alleen slappe en ongeschikte materialen krijgen. In lijn met Sturen op Resultaat vroeg ik beide teams van tevoren om een inschatting: de Estimate. Hoe hoog dachten ze dat hun toren zou worden? De inschatting maken is nuttig om twee redenen: je weet veel sneller of alle randvoorwaarden duidelijk zijn, en het team heeft een succes te vieren als het zichzelf overtreft. Beide maken het werk leuker en meer gefocust. Tenzij iemand bewust of onbewust molgedrag vertoont.
Opdracht voor de Mol: verhoog de ambitie
Ik heb de Mol gevraagd om enthousiast mee te doen met de inschatting voor de hoogte. En het liefst de rest van het team er van te overtuigen dat het echt heel hoog kan. Makkelijk. Dat lukte erg goed. Het gemolde team had een inschatting die 50% hoger was dan het neutrale team. Vervolgens heb ik de Mol gevraagd om alle ideeën in het team in twijfel te trekken: “Dat is wel een goed idee, maar gaan we zo onze ambitie waarmaken? Volgens mij hebben we nog iets beters nodig.”
Resultaat: onenigheid, strijd, demotivatie en … geen toren!
Met deze eenvoudige tactiek slaagde mijn Mol er in om het team volledig lam te leggen. Op het eind luisterde niemand nog naar elkaar. Mensen gingen op eigen initiatief eigen torens bouwen, zonder hun team. Toen de tijd op was was hun score nul centimeter en veel frustratie.
Ondertussen in het andere team… veel plezier en resultaat
Het niet gesaboteerde team ging te werk met snelle prototypes. Al na een paar minuten hadden ze een eerste toren. Weliswaar lager dan ingeschat, maar met nog genoeg tijd op de klok om te verbeteren. De volgende versie ging al over de inschatting heen. Voor de laatste versie vroeg ik het team om een nieuwe inschatting. Die was 25% hoger dan aanvankelijk, maar er was genoeg vertrouwen dat dit ging lukken. Het resultaat? Ruim voor tijd stond dit team te high-fiven en te fist-pumpen rond een toren die nog hoger was dan hun tweede inschatting. Wat een verschil! Precies dezelfde Objective, Progress Metric & Estimate (OPME) maar veel meer resultaat en plezier.
Conclusie: samenwerken, leren en realisme verslaan ambitie
Wat ik zo leuk vind aan het Tv-programma ‘Wie is de Mol’ is dat je iedereen verdenkt, omdat iedereen wel eens domme dingen doet. Gelukkig zijn er alleen mollen in simulaties en Tv-programma’s. Als een persoon in het team iets onhandigs doet, en de rest van het team helpt niet mee, dan heb je samen deze uitglijder gemaakt. Er zijn geen schuldigen als je er allemaal bij bent. Je kunt het beter oplossen en leren van je fouten dan op zoek gaan naar schuldigen.
Als volgende keer iemand de ambitie onrealistisch hoog maakt, vertel je het verhaal van deze blog. Je legt uit dat met kleine prototypes impact maken veel meer oplevert dan een alles in één keer. En je legt uit dat je soms beter gewoon iets kan proberen dan er urenlang over praten. Zo voorkom je samen molgedrag.
Je kunt meer tips vinden voor veel werkplezier en resultaat in ons boek: Sturen op Resultaat.